Carnaval in Costa Rica!

Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat: een nieuw reisverslag vanuit Costa Rica!

Er zijn alweer twee nieuwe weken voorbij en de vierde week is begonnen. De tweede week zat vol met iedere dag weer twee uur Spaanse les, de nadruk lag op werkwoorden met de verleden, huidige en toekomstige tijd. Dat is muy dificil en had ook zeker de hele week nodig.
Max en ik zijn begonnen aan onze stage opdracht, de acclimatiseringsweek zit er immers op en de eerste conceptversies zijn onder weg naar Nederland.
Dinsdag en woensdag hebben Max, Juanita en ik dansles gekregen van Jonatan, een van mijn vijf broers. Dansen is een van de belangrijkste activiteiten in Costa Rica waardoor we natuurlijk als tico en tica's to be niet achter kunnen blijven.

Deze week kreeg ik twee verrassingen: m'n vriendje Mike heeft twee weken 'vrij' over van zijn werk, waardoor Mike het in zijn hoofd heeft gekregen om twee weken op bezoek te komen in Costa Rica! Wat een verrassing, super leuk en ik ben blij dat kan laten zien waar ik hier zit en wat ik hier doe. Al gaan we natuurlijk ook op avontuur in andere delen van Costa Rica, want alles buiten San José is mooier dan San José en haar wijken zelf!
Toen ik het mijn moeder vertelde dat Mike langs komt, zei ze dat zij ook een verrassing heeft. 28 april komen mijn ouders naar Costa Rica, ook om te kijken wat ik hier doe en avontuur te beleven. Ook zij blijven twee weken!

Deze week moest er natuurlijk ook bewogen worden, waardoor Max en ik weer twee keer hebben hardgelopen, dit keer een iets langer rondje en met iets meer zon.
Donderdag avond heeft er een vergadering met de voetbalschool op de planning gestaan. Dit was een erg lastige vergadering, omdat wij steeds meer Spaans begrijpen dus alert zijn op alles wat er gezegd wordt, maar er heel veel door elkaar word gesproken op zo'n vergadering. Het gaat wel steeds stukken beter dus we houden de goede moed erin!

Vrijdag avond hadden we gehoord dat er een dansfeest zou zijn in het Cultureel Centrum in San José: leuk! Dachten wij. Totdat we er aan kwamen, de uitstraling was kil, er waren alleen maar 'oude' mensen en er werd niet veel gedanst. Al gauw was de keuze gemaakt om op te stappen, een hapje te eten en een ander kroegje in te gaan.

Zaterdag ging de wekker weer zoals gebruikelijk om 6.30 uur. Om 7.30 uur worden wij verwacht op de voetbalschool. Vandaag kreeg ik een andere groep dan vorige week. Vorige week had ik de aller kleinsten, nu stond ik samen met Paula (een nieuwe trainster) en Berny (de hoofdtrainer) voor de groep van 10 en 11 jaar. Ook dit zijn erg fanatieke en lieve jongens en meisjes!
In de middag ben ik lekker rustig thuis gebleven met mijn familie, om vervolgens 's avonds de verjaardag van Max te vieren die op zondag jarig was. Samen met Alex (een van mijn broers), Stefanie (zijn vrouw), Nomo (Jonatan, een van mijn broers, 'nomo' betekent dwerg in het Spaans), Max en ik zijn we eerst naar Roots geweest, een kroegje met een rustige sfeer en reggae muziek. Vervolgens zijn we naar El Pueblo gegaan, een soort uitgaansdorpje met allemaal kroegjes en eettentjes.

Zondag ben ik overdag lekker thuis gebleven met mijn familie en ben ik 's avonds nog even naar Max geweest om over zijn dag te horen; zij waren een dagje weg met een auto rally met de familie.

Al gauw is de derde week alweer van start gegaan. De tijd gaat hier zo snel, dat het lijkt dat het zo snel gaat als dat ik dit verhaal typ.
Maandag zijn Max, Juanita en ik naar een basketbalclub geweest. Er was kans dat er een samenwerking kon ontstaan tussen de basketbaltrainer en ons omdat de basketbaltrainer deel uitmaakt van Goicoechea, de sportverenigingencommissie uit deze regio.
Vier uur lang, twee trainingen lang, zouden wij met zijn drieën helpen met de trainingen zodat de beste man bereid zou zijn om ons te helpen. Echter hebben we 3:45 uur op de bank gezeten, zonder dat er een Spaans woord gewisseld werd. Een kwartiertje hebben we met de kleinste jongens, van 14 en 15 jaar meegetraind omdat ze met een oneven aantal waren en wij ook. Het is voor iedereen wel duidelijk dat dit bezoek voor niemand voor herhaling vatbaar is, haha.

De andere dagen van de week is er zoals gewoonlijk twee uur Spaanse les gevolgd per dag. Dit gaat steeds wat beter, met name het een-op-een praten.
Dinsdag avond zijn Max, Leon, Juanita en ik naar de film geweest: Ronin 47. De film was Engels gesproken en had Spaanse ondertiteling. Ik was een beetje bang dat ik er niks van zou begrijpen omdat er in films zo vaak zo snel gesproken wordt, maar het ging verrassend goed!
Ook leuk om te zien dat je heel veel woorden herkent, weet wat ze betekenen en bevestiging krijgt dat je het goed hebt doordat je het ook in het Engels hoort.

Woensdag avond hebben we de verjaardag van Max gevierd bij hem thuis. Dit was erg gezellig met een BBQ en veel mensen van de voetbalschool.
In Costa Rica is het een traditie om het aantal jaren dat de persoon is geworden, zoveel aantal eieren op het hoofd te gooien. Jammer genoeg had ik een kleine miscommunicatie met Armando, de gastvader van Max. We hadden het erover gehad of ik het leuk vond om dat te doen; en dat vond ik natuurlijk! Maar, we hadden niet afgesproken wie de eieren van te voren zou halen.
Als aanname, wat natuurlijk helemaal fout is en achteraf super jammer, had ik gedacht dat er genoeg eieren in huis waren aangezien hier iedere dag ei wordt gegeten. Jammer genoeg waren er maar drie eieren in huis die uiteindelijk met veel plezier op Max zijn hoofd zijn gegooid.
Juanita, Leon en ik hadden een T-shirt gekocht voor Max als cadeau. Helaas was dit shirt net iets te klein en wilde Max liever niet met een naveltruitje over straat hier, ondanks dat niemand hem kent ..
Deze hebben we gelukkig om kunnen ruilen voor een ander leuk shirt die wél groot genoeg is, hahaha.

Donderdag ochtend zijn we met zijn viertjes naar een activiteit van de politie geweest. Dit was een activiteit voor kinderen uit verschillende buurten in de regio van Guadaloupe / San José. Centraal stond de gedachte dat de politie je vriend is en wanneer je de politie mag bellen en dergelijke. De kinderen werden geschminkt, er was een clown, er was een bandje en de kinderen konden samen met ons buiten voetballen bij Max en Leon, tikkertje en estafette spelen bij Juanita en mij.
Vervolgens zijn wij samen met Lidia, een advocaat die dicht bij de voetbalschool staat en bij veel vergaderingen aanwezig is om belangrijke dingen vast te leggen en belangrijke dingen toe te voegen, gaan lunchen in een erg leuk en klein tentje.
Voordat er geluncht werd, moest Lidia even langs haar werk. In die tijd hebben wij 'pipa' gedronken, dat is drinken uit een kokosnoot. Erg lekker!

's Avonds was het tijd voor een nieuwe vergadering met de voetbalschool. Dit konden wij redelijk verstaan en voor de duidelijkheid zijn we na afloop naar het huis van Max en Leon geweest zodat hun gastouders alle belangrijke gezegde dingen konden toelichten.

Vrijdag ochtend zijn Max en ik weer fijn gaan hardlopen. Wat was dat warm vrijdag! Van schaduwplekje zo snel mogelijk weer naar het volgende schaduwplekje hebben we het rondje van ongeveer 8 km overleefd. Na een fijne douche en een skype gesprek met ISOP in Nederland zijn we naar San José gegaan om het te kleine shirt voor Max om te ruilen voor een iets grotere. Ook was het een mooie dag voor een drankje op het terras (die ze niet hebben hier in Costa Rica, wij zien dit meer als een balkon met overkapping).
Dit drankje maakte dat we de gewoonten van de Tico's (Costa Ricaanse mensen) een beetje hadden overgenomen deze dag: we kwamen 45 minuten te laat voor onze Spaanse les. De lerares is het gewend om rekening te houden met tico-time dus na een kort berichtje was er geen probleem.
Na de Spaanse les zijn wij 's avonds lekker thuis gebleven in het huis van Armando en Karol, de gastouders van Max, samen met Leon, Max, Nomo, Juanita en ik.

Zaterdag ochtend hebben we weer lekker gevoetbald met de kinderen en heb ik een uur lang met de opa van een lid zitten kletsen om wat Spaans te oefenen. Erg leuk om te merken dat ik inmiddels met een wild vreemde een leuk gesprek kan hebben! Dieper gaande gesprekken moet ik nog even oefenen.
Na training te hebben gegeven en gezellig gepraat te hebben met de beste man, zijn we gauw gaan douchen om vervolgens naar Puntarenas te gaan om Carnaval in het zonnetje, op het strand te vieren.
Dat was ook nog wat ... dat douchen, want mijn gastouders hadden gezegd dat er grote kans was dat het water afgesloten zou worden in verband met onderhoud waardoor er de hele dag niet gedoucht zou kunnen worden. Ik had dus al 4 flessen water gevuld voor de zekerheid zodat ik me wel kon opfrissen voor Puntarenas.
Gelukkig was er gewoon water en had ik geen gedoe met douchen onder een flesje water.

Na een busreis van 2 uur kwamen Nomo, Max, Leon, Juanita en ik aan in Puntarenas. In Costa Rica vieren ze carnaval op een heel andere manier dan in Nederland. Alle mensen hebben normale zonnige en praktische kleren aan, alleen in de parade zijn de mensen verkleed. Veel dans, veel trommels, veel grote veren en een groot festijn! Het was erg gaaf om te zien!
Wel is het apart, dat er hier geen schaamte bestaat met betrekking tot kleding ondanks dat niemand verkleed was. Dochter, moeder, oma, dik, dun, obesitas, het maakt allemaal niet uit, er wordt gewoon gedanst en geschud met het hele lijf in bikini. In Nederland niet voor te stellen! Hahaha!

Ik heb een paar filmpjes gemaakt van de parade, die ik heb samengevoegd en hier te bekijken zijn:
http://youtu.be/HL4oPmqkClU

Na de parade was het tijd voor het 'vieren' van carnaval. In Nederland zouden we dit een festival noemen. Dansen met de blote voetjes in het zand, veel Costa Ricaanse muziek en een heel andere cultuur tijdens het uitgaan.
Een standaard eerste vraag van een jongen aan een meisje is: heb je een vriend?
Waarna een high-five wordt gegeven als je 'ja' zegt en er respectvol doorgelopen wordt. Hahaha.

Toen de carnaval om 2 uur 's nachts afgelopen was, zijn we even iets gaan eten en hebben we op het strand geslapen. Het was een soort camping op het strand. Er waren veel tentjes opgezet en veel mensen sliepen op het strand op een dekentje en onder een dekentje.
Maar ... we hadden er natuurlijk niet over nagedacht dat dat wel eens koud kon zijn in de nacht, met de wind en alleen in de kleren van die avond: een kort broekje en een hemdje. Gelukkig had ik een vestje bij me die ik als deken heb kunnen gebruiken, maar Max is hier goed verkouden van geworden.

Zondag hebben we de dag goed doorgebracht op het strand en zijn we uiteindelijk op tijd naar huis gegaan om samen met onze families het avondeten te kunnen nuttigen (:

Zo, dat was een schets van mijn afgelopen twee weken! Hasta pronto! (Tot snel!)